Interview Sunstreams

Algemene toelichting Impressies en overzicht Impressies 

Na wat speurwerk kwam ik achter het telefoon nummer van Wim en na een kort gesprek werd er een afspraak gemaakt.
Twee dagen later woensdag 8 augustus 2012 reisden we niet richting het hoge noorden, maar nu eens naar een plaatsje iets ten zuiden van Nijmegen, Groesbeek.

Laat me niet alleen, de liefde heb je nodig, mijn allerbeste vriend, aan de grens van de Duitse heuvelen,
zijn slechts een kleine greep uit de vele singels die Wim Liebers heeft gezongen met de Sunstreams en Summersound.
Bij binnenkomst van Groesbeek moest ik meteen aan het liedje denken “Groesbeek dorp vol muziek”
Ze hadden er beter een dorp vol publiek van kunnen maken het was er erg druk maar wel mooi en heuvelachtig.
Je weet nooit waar je terecht komt dus vol verwachting reden we door Groesbeek speurend naar de straat en het huis waar Wim woont.
Iemand zoals Wim zou je haast van verwachten dat hij op z’n minst in een Vila zou wonen met al zijn successen en roem die ze hebben gehad.
Dit was niet het geval en in alle bescheidenheid woont Wim met zijn vrouw Marie net zoals zoveel Nederlanders gewoon in een rijtjeshuis, midden in het dorp.
Bij aankomst werden we al opgewacht en de koffie stond klaar.

Wat mij meteen opviel als platen verzamelaar was dat er twee gouden en een platina plaat aan de muur hingen.

We raakten al snel aan de praat en vol trots vertelde Wim over zijn optreden in Dalfsen.
Het is een onbeschrijfelijk gevoel als je op de bühne staat en iedereen luidkeels je liedjes mee zingen die al jaren oud zijn.
Ik vroeg Wim als hij veel last van zenuwen had, zich eerst zoals veel artiesten, moed in moest drinken?
Daar moest hij om lachen en vertelde me dat hij wel voor het optreden een bred met bier voor zijn neus kreeg en ook wel het “glas” in de hand nam,
maar er niet van dronk, simpel weg omdat ik ( Wim ) bijna nooit alcohol nuttig en al helemaal geen last van zenuwen heb.

Het begon allemaal vertelde Wim toen ik ongeveer 9 jaar oud was.
Accordeon muziek was ik als klein kind al gek op, als ik de Oostenrijkse muziek hoorde van Schriebell en Huberts hoorde ging de Radio hard aan.
Geld voor een accordeon was er niet, mijn vader was invalide geworden bij een ongeluk en waren met veel kinderen thuis.
Door hard te werken bij de “boer” verdiende ik het geld bij elkaar en kon een accordeon cursus volgen bij muziekhandel Klaas van de Veen.
Een paar maand later kreeg ik mijn eerste accordeon een 32 bas ( het was een kleine accordeon maar was er dolgelukkig mee)

Wim weet zich nog goed te herinneren dat hij samen met neef Theo Vissers ( drummer ) en gitarist Jo Liefers repeteerden in de huiskamer van Ome Piet Visser.
Dat Ome Piet trots op ons was dat bleek wel, want speciaal voor ons ruimde hij zondags de woonkamer leeg.
De naam Sunstreams werd ook door zijn oom Piet bedacht.
Het zal begin jaren 60 zijn geweest dat we huiskamer verlieten en speelden we op kermissen van de Brabantse plaatsen als Oploo,
Beugen en Overloon.
Op dat moment kon ik er niet van leven en werkte bij een schoenenfabriek,
later bij Nimco in Nijmegen totdat ik in de bouw terecht kwam.

Onze eerste singel “laat me niet alleen en de liefde heb je nodig” is tot stand gekomen door de plaatselijke kroeg eigenaar en Tommy Peters die ons hoorde zingen namen de kosten voor rekening.
Het liedje werd geschreven door Henny Weijmans ( voormalig zanger van the New Four).
Ik weet het nog goed vertelde Wim dat we Laat me niet alleen en de liefde heb je nodig opnamen in een oude keet!( tegenwoordig moet er in dure studio’s worden opgenomen waarbij de trukendoos opengaat ).
De band bestond uit Bert Krabbers, Johnny Meijers en Wim Liebers.
Onze eerste singel was een loonpersing van slechts 500 stuks

Henny spreek ik zo af en toe nog wel eens vertelde Wim.
Ook schreef Henny voor de splinters het liedje “Ik wil alleen met jou en Magdalena”.
Men dacht dat ik ooit eens in die band heb gezongen maar dat is niet waar, heb ze wel gekend.

Onze tweede singel brachten we uit onder de naam “de Bullekes” deze naam hadden we te danken aan mijn vader die “De Bulle“ werd genoemd en ook ik kreeg die naam mee.

Tot 1975 kon ik de vele optredens volhouden, tot ik me op een middag bij de uitvoerder moest melden.
Door de vele optredens was ik vaak vrij nodig en werd voor de keuze gezet de muziek vaarwel zeggen of stoppen met de bouw.
Ik heb mijn hart gevolgd en ben toen beroeps muzikant geworden.

Inmiddels hadden we een nieuwe bezetting met de Sunstreams en Wim tekende zijn eerste professionele contract bij de Lisa bar in Nijmegen.
De band bestond uit Johnny Meijers, Theo Vissers, Bert Krebbers en Wim Liebers.
Een jaar lang moesten we daar spelen en alleen op maandag waren we vrij.
Tien uur ’s avonds begonnen we met spelen en dat duurde tot een uur of vier in de ochtend.
Doordat we daar zoveel speelden kwamen er veel kroegeigenaren die ons graag wilden hebben voor de kermis.
Ik denk zei Wim, dat we toen al wel op 28 kermissen per jaar speelden.
In de regio werden we heel bekend, we speelden al vele jaren bij Cafe Toon.
Het was de gewoonte was om binnen te spelen, tot op een dag Toon ons vroeg om een avondje buiten te spelen.
Het werd die bewuste vrijdag avond een gekken huis de hele Hertogstraat was geblokkeerd door de grote mensenmassa die aangetrokken werden door onze muziek.
In deze periode ontstond het begin van onze eerste hit “Aan de grens van de Duitse heuvelen”
Het ontstond uit een potpourri waarin twee coupletten zaten van dat nummer.
We kenden er niet meer maar als we die twee coupletten speelden gebeurde er iets met het publiek.
Het was Radio piraat Jan Leenders die ons belde en zei dat hij gek werd gebeld om dat plaatje.
Jan hielp ons met maar liefst twaalf coupletten ( dit was natuurlijk veel te veel ) en daar bleven er 6 van over.
We namen met een bandrecorder in zaal Amstelbron het liedje op.
We waren compleet overdonderd dat Groesbeek op z’n kop stond door dit liedje.
Het gevolg was dat via via onze opname bij Ad Kramer terecht kwam.
Ad bewerkte het liedje, zette er een koor onder en een hit was geboren.

Er werden maar liefst 99.000 exemplaren verkocht.
Wat Wim erg jammer vond is dat deze singel net geen goud is geworden daar was je er 100.000 voor nodig.
Natuurlijk zei Wim hadden we de markt kunnen beïnvloeden en de laatste duizend kopen maar dit voelde niet goed.
Ik weet zeker vertelde Wim dat je altijd met een bepaald gevoel naar je “gouden plaat “zal blijven kijken als je deze niet eerlijk zou verdienen.
In overleg met Ad Kramer en ook diens advies besloten we het niet te doen.

De singel verbrak record naar record maar Op Volle Toeren weigerde tot 3 keer aan toe om ons toe te laten.
Wim vertelde dat hij op de Ubbergse kermis stond te spelen toen hij gebeld werd met de mededeling dat de “Aan de grens van de Duitse heuvelen” alarm schijf bij Veronica was geworden!
Tja, toen kon de Tros met hun Op Volle Toeren niet meer om ons heen,
vertelde Wim met een grote glimlach.
Nadien zijn we wel veertig keer geweest bij Op Volle Toeren.
Ook bij Eric de Zwart waren we vaak te zien ( Nederland Muziekland )
Na dit succes moest er natuurlijk een opvolger komen.
Ik had eens een liedje gehoord met een super mooie melodie met Duitse zang “Fliege mit mir in die heimat”
volgens Wim was hier ook een Engelse uitvoering van die zoiets klonk “forever forever” precies weet ik het niet meer
( nu weet ik zeker dat er een piraat is die dit leest en met de oplossing komt wie de originele uitvoerende was).
Op een terras aan een tafeltje werd het liedje “Hoor je het ruisen der golven” geschreven.
Om de melodie lijn maar niet te vergeten speelde Wim bijna de hele terug weg op zijn accordeon.

Volgens verschillende bronnen hebben de Sunstreams 26 vinyl singels uitgebracht.
Wim bevestigde dat, alleen wist hij niet meer de volgorde.
Na de singel “Hoor je het ruisen der golven" kwam “Ik ben verjaagd en verdreven” al vind ik hier in de hitlijsten niets van terug.

Na deze singel volgde "Je ging de wijde wereld in"

Je ging de wijde wereld in haalde geen notering in de hitlijsten.
Ver in den vreemde daarin tegen wel, en de hoogste positie was plaats 30 en stond daar 3 weken.

Met onze LP ging het stukken beter vertelde Wim,
aan de grens van de Duitse heuvelen daar behaalden we goud mee.

Wat helemaal uniek was dat de LP “Meer nieuwe successen” al goud was voordat het in de winkel lag.
Dit kwam omdat er in de voorverkoop al zoveel LP’s besteld waren.

In totaal verschenen er 6 langspeelplaten:
Aan de grens van de Duitse heuvelen.
Het beste van de Sunstreams.
Nieuwe successen van de Sunstreams.
Dubbel lp sunstream en the newfour.
Nog veertien dagen.
Die goede oude tijd.

Ook werden er heel wat cd albums uitgebracht.
We hadden zelfs een fanclub met meer dan 1200 leden!
In het 1995 viel het doek voor de Sunstreams.
Op mijn vraag waarom dat ze stopten wilde Wim liever niet praten,
het enige wat hij kwijt wou is dat het al een poosje niet meer lekker liep.
Op zo’n moment kan je twee dingen doen vertelde Wim,
stoppen met wat je het liefste doet en uit het vak stappen,
of je knokt door en start met iets nieuws.
Thuis bespraken we de situatie, solo was voor mij geen optie en een duo al helemaal niet.
Als ik verder wou moest het met z’n drieën.
Summer Sound werd een feit.
In korte tijd werden we zeer populair en tijdens een optreden in 1997 trok dit de aandacht van zanger-producer Johnny Goverde ook wel beter bekend als Jan Boezeroen.
Johnny zag het wel zitten om met Summer sound een cd op te nemen en in 1998 werd dit album uitgebracht met als titel “echte vriendschap”.
Na twee weken stond dit album al in de top 100 en de singel die van dit album werd gehaald stond 7 weken lang in de Nederlandstalige top 10.

In 2001 kwam ons tweede album “Rode rozen liegen niet”.
We speelden zei Wim, vooral rondom Groesbeek en Nijmegen,
maar we werden steeds bekender en voor we het wisten stonden we in
Groningen, Drenthe en Friesland te spelen.

In het begin van het jaar 2007 besloten we om te stoppen met Summersound,
omdat onze gitarist na een zware knie operatie niet meer verder kon.
Eigenlijk, vertelde Wim, kwam dit als een ware opluchting voor mij,
door de vele jaren dat ik met mijn accordeon liep heb ik ernstige nek klachten opgelopen.
Artsen denken dat ik te lang heb doorgelopen met een ontsteking aan mijn spier waardoor een nekwervel is aangetast.
Ik was al in 1998 geopereerd maar dat heeft helemaal niets geholpen.
De pijn die ik hiervan had werd ondraaglijk en opgegeven moment stond mijn hoofd helemaal scheef.
Nu krijg ik elke twee maand een spuit om de pijn te verzachten en is de
stand van mijn hoofd/nek weer iets beter geworden.
Mijn dochters ( The Moonlights ) hebben nog een afscheid avond georganiseerd voor mij en dat vond ik super.
Ook trad op die avond Sunday op. ( Langzaam gaat de nacht voorbij )

Er waren nog liedjes die ik de afgelopen jaren had ingezongen maar nooit zijn uitgebracht.
5 mei 2007 bracht Telstar in Weert deze uit en werd aangevuld met enkele nummers waarvan mijn allergrootste hit ”Aan de grens van de Duitse heuvelen “.
Dit album bevat 14 tracks.
Wim is erg trots en blij dat Johnny Goverde en de platenmaatschappij Telstar deze heeft uitgebracht en zie het als erkenning voor mijn werk en voor het Nederlandstalige repertoire.

Als Wim terug kijkt op zijn muzikale loopbaan heeft zijn eerste tv opname wel de meeste indruk op hem gemaakt,
twee dagen duurde de opname overal lagen kabels en het zag er chaotisch uit.
Als het later op tv kwam, zag je er niets van.
Op mijn vraag wat Wim de mooiste plaat vond kon hij moeilijk een keus maken, Maria Maria , als het lente word in Amsterdam en jij ging de wijde wereld in, staan het dichts bij mij.

Waar Wim ook erg trots op is zijn natuurlijk zijn dochters,
met The Moonlights hebben ze laten zien dat het ware opvolgers zijn.
Het is wel jammer dat mijn ene dochter is gestopt met The Moonlights,
maar goed soms moet je keuzes maken.
Er zijn plannen voor een nieuw album met The Moonlights en zal zeer zeker weer net zo goed worden als alle andere.
Wat de toekomst voor Wim brengt weet hij niet,
af en toe treed ik nog eens op en hoop het Noorden nog eens te bezoeken met een optreden.
Zoals Wim al eerder zei het is onvoorstelbaar dat men van jong tot oud de liedjes nog kent en ze luidkeels mee zingen.
Ik ( Wim) kan rustig zeggen dat we heel veel te danken hebben aan de Nederlandse piraten, zonder hen was het nooit gelukt.

Jan